Ang Pawikan at Unggoy

Halina't tunghayan ang isang munting kuwento

Sa Mababang Paaralan ng Batibot

Nasa bayang Niwan  ang eskuwelahang ito

Kung saan maraming kahuyan sa palibot.

Isang araw, sa buong paaralan umalingawngaw

Na sinundan ng sigawan at palakpakan ng mga mag-aaral

Ang ingay pala ay isang batingaw

Na nagsasabi sa lahat,"Recess na! Tigil muna sa pag-aaral."

Maraming mag-aaral sa playground pumunta

Sa mga see-saw, sa slides magpadausdos

Ngunit isang bata, si Igan Pawikan, ay hindi masaya

Kaya naghanap na lang ng upuan, umupo, tumingin sa sapatos.

"Hoy, bakit ka nandyan! Recess na. Bakit ka malungkot?"

Tanong ng isa sa mga bata kay Igan Pawikan

Kaya siya'y lumingon sa dakong see-saw, noo ay napakunot

"Sino bang nagsalita? Ako ba ang kausap?" tanong sa sarili ni Igan.

"Igan!" tawag ni Gringgoy Unggoy, nakita rin sa wakas

Nakalambitin pala sa punong malapit kay Igan

"Masaya nga ako, e," kanyang sinabi

Sabay pakita niya ng ngiti na may maliliit na ngipin, panay gums.

"Itigil mo 'yang ngiti," sabi ni Gringgoy, pinipigilang manginig

"Huwag mo nang itangging malungkot ka.

"Bata pa, magkakilala na tayo. Kaya ng isang titig

Para malaman kong nararamdaman mo, o di ba?"

Doon, napabuntong-hininga na si Igan

"Tama ka, Gringgoy," ani niya

"Ang saya kasi nila sa slides! Tingnan mo, meron pang palakpakan

Pero ako hindi puwedeng tumulad sa kanila."

"Bakit naman hindi?" tanong ni Gringgoy

Na ngayo'y bumaba na ng puno para mas madaling magsalita.

"Bakit, bawal ba? Recess naman ha? Dapat di ba enjoy

Maglaro ka dun sa playground at magsaya."

"Gringgoy, di mo ba napapansin

Ang malaking bahay, nakadikit sa likod ko?

At dahil sa lahi kong malaki at bigatin

Sa maraming laro sa playground ay labas ako.

"Pag umupo ako sa isang dulo ng see-saw

Walang gustong umupo sa kabila

Kasi alam nilang nasa taas lang ito

Hindi gagalaw, hindi bababa.

"Pag sa slide naman, nahihirapan akong umakyat ng hagdan

Pag-akyat ko naman, mahirap ring iayos

Ang bahay at ang buong katawan

Para maayos ang pagdausdos."

Doon natapos ang hinagpis ni Igan,

Tumahimik siya pagkatapos nun.

Mukha na namang puno siya ng kalungkutan.

Nagmadali tuloy si Gringgoy na mag-isip ng solusyon.

"Ah, alam ko na!" sabi ni Gringgoy,

Ang daliri niya'y nakaturo sa langit.

"See-saw at slides lang ba ang sa tingin mo'y

Kailangan upang ang saya ay makamit?

"Puwede ka namang tumakbo-takbo

At maglaro ng tag o taya

Mag-anyaya ka ng mga kalaro

Na puwedeng sa iyo ay sumama."

"Pero, Gringgoy," sagot ni Igan, "mabagal akong kumilos

Ngayo, gusto mo pa ako ngayong tumakbo-takbo?

Argabyado yata ako dyan, balagoong na lubos

Hindi naman yata maganda para sa kapakanan ko."

"Hay naku, Igan, subukan mo muna," sabi ni Gringgoy sa kanya

Wala naming mawawala sa iyo.

Bagong kaibigan, magkakaroon ka, ba't mo nasabing argabyado ka

Magiging masaya pa ang recess mo."

"Sige na nga," sabi ni Igan Pawikan

At siya's tumayo sa kaniyang upuan

Ngunit isang hakbang niya papuntang palaruan

Tsaka namang tumunog sa buong paaralan.

Ang batingaw nay un! Ang recess tapos na.

Kailangan nang bumalik ang mga bata sa silid

At si Igan Pawikan, kumusta na?

Hayun, malungkot pa rin, naglalakad, ang bag ay sukbit.